چرا به جلیلی انحرافی می گویند؟

 

 

این روزها بازار شایعه و برچسب و تهمت داغ داغ است. و به روزترین برچسب سیاسی این روزها که برخی از روی شکمشان به هر کس که دوست داشته باشند اطلاق می کنند، برچسب «انحرافی» است. برچسبی که  خود نیز نگارنده نیز از آن بی نصیب نبوده است.

گروهی در کشور هستند که نامشان را «جریان تکفیری حزب الله » نهاده ام. این جریان خودش را ملاک حق و حقیقت می داند و نماد بصیرت می خواند، برای همین است که هر کس از افکار و منافع آنها زاویه داشته باشد، «انحرافی» لقبش می دهند و آن را در بوق و کرنا می کنند و برایش ماجراها می سازند، عجیب تر از آنچه که آلیس در سرزمین عجایب می دید.

مدتی است که شایعه مضحکی را در زبان ها انداخته اند و دائم آن را تکرار می کنند و آن چیزی نیست جز اینکه می گویند" سعید جلیلی نماینده دولت در انتخابات ریاست جمهوری است و بازی در آوردن این روزهای احمدی نژاد و مشایی، فقط برای فریب اذهان و منحرف ساختن آنان از این طرحشان است".  

مستند این تحلیل ها چند چیز است. اول اینکه می گویند جلیلی نماینده و منصوب احمدی نژاد در شورای عالی امنیت ملّی است و در حقیقت از کارگزاران دولت اوست. دوم اینکه احمدی نژاد تا به حال هیچگاه مذاکرات هسته ای و عملکرد جلیلی را زیر سوال نبرده. سوم آنکه جلیلی هم تا به حال نقد جدی ای به دولت وارد نساخته است، از فساد رایج در دولت احمدی نژاد سخن نگفته و از گرانی ها فریاد نکشیده و دولت را به جن گیری و رمالی و انحرافی بودن محکوم نساخته است. پس نتیجه می گیریم که بین این دو  نفر هماهنگی های پشت پرده ای صورت گرفته. دولت چون از نزول محبوبیتش مطلع است، از معرفی صریح نماینده اش خودداری کرده امّا در عوض مهره کاریزمایی چون جلیلی را در خفا و طی یک نقشه موذیانه، به کار بسته است تا دولتش را توسط او تداوم دهد.

قصد رد کردن تک تک این استدلالات را ندارم چرا که از حرف های خاله زنکی سیاست بیزارم، فقط یک پرسش را مطرح می کنم که امیدوارم کسانی که این شایعات را برای تخریب جلیلی رایج کرده اند، به آن پاسخ صریح دهند.

 طبق آن تحلیل کذایی، جلیلی باید فردی تشنه قدرت باشد، که در آرزوی رسیدن به پست و مقام می آید و با باندهای قدرت و ثروت در خفا زد و بند می کند، چیزی از تیم احمدی نژاد می گیرد و چیزی بعد پیروزی به او می دهد. این کار از کسی بر می آید که «شهوت قدرت» بر او احاطه کرده باشد. (اگر غیر این تحلیل کنیم، کلا زیر آب آن فرضیه  مضحک زده می شود). حال با توجه به این فرض، می پرسیم که:

جلیلی برای رأی آوردن و به قدرت رسیدن چه نیازی دارد که نماینده دولت باشد؟ آیا او بدون اینکه خودش را وام دار احمدی نژاد و تیمش کند نمی تواند سکان اجرایی کشور را به دست گیرد؟  آیا او انقدر محبوب نیست که دلها را به سوی خویش جذب کند؟ آیا اگر او چند فحش به دولت بدهد، این نقشه بهتر انجام نمی شود؟ رأی آوریش بیشتر نمی شود؟

پاسخ روشن است. جلیلی اصلا نیازی ندارد به این زد و بند. این کار را کسی می کند که نقطه ضعفی داشته باشد یا نیازی به دولت و اطرافیان احمدی نژاد. شاید دولت به این کار محتاج باشد، امّا جلیلی ابداً.

نظر سنجی های پیش از کاندیداتوری او نشان می داد که او جزء مطرح ترین گزینه های ریاست جمهوری یازدهم است. نظر سنجی های این روزها هم نشان از پیروزی قطعی او دارد. لازم نیست که جای دوری بروی فقط کافی است کمی با مردم حرف بزنیم.

 پیش از اینکه جلیلی اعلام آمادگی کند برای کاندیداتوری، در بسیاری از شهرها به صورت خودجوش برایش ستاد استقبال تشکیل دادند و طومارها برایش نگاشتند. نه از جنس ستاهای مردمی مهندسی شده، که  به اسم مردم است و به کام سیاسیون. خلاف برخی که فقط اطرافیان شان و همان هایی که در قدرت بودند از آنها خواستند به صحنه بیایند، نه مردم!. به قول وحید آقا (برادر دکتر، در نشست صمیمی با هنرمندان): "سعید تنها کسی بود که هیچکس از اهالی قدرت و سیاسیت او نخواست بیاید، چون همه می دانستند او کسی نیست که اهل لابی کردن و تکه تکه کردن قدرت میانشان باشد"

متأسفانه فرمول رسیدن به قدرت در کشور ما طی سالهای سال این بوده است: « سکوی قدرتت را بر خرابه پیشینیانت بساز». اگر می خواهی به سمت و مقامی برسی و منزلتی کسب کنی، دیگران را تخریب کن، به مواضعشان بتاز و آنها را زیر سوال ببر. مهم این نیست که تو می خواهی چه کنی، مهم این است که گذشتگان تو چه کردند.

این اخلاق زشت و رسم غلط به حدی نهادینه و تکرار شده و متاسفانه نتیجه مند بوده، که اگر کسی طبق آن عمل نکند، انحرافی است!

حضرت آقا همیشه توصیه کردند به نامزدها که شما برنامه خودت را بگو، خودت را اثبات کن، از تخریب دوری کن(نقل به مضمون). جرم جلیلی این است که می خواهد به این توصیه عمل کند، نمی خواهد پایه های دولتش را روی تخریب دولت قبلی بنا کند. برای همین است که به صورت یک راهبرد، آنطور که دیگر نامزدها انجام میدهند، نگاهش زدن دولت احمدی نژاد و دولت های پیش از او نیست. او اگر دولت احمدی نژاد را نمی کوبد، دولت خاتمی و هاشمی را هم نمی کوبد و به آنها  و دست آوردهایشان هجوم نمی برد. اصلا دغدغه این بحث را ندارد و این امور را حاشیه ای می داند.

جلیلی می خواهد از خودش و برنامه هایش و آینده انقلاب دفاع کند. این دلیل نمی شود که چون دولت را در حرف هایش مورد هجمه قرار نمی دهد پس یار و غار مخفی دولت است. خیر. او کسی نیست که پنهان از چشم مردم با اهالی قدرت برای قدرت بسته باشد، او کسی نیست که بنای دولتش را با تخریب دولتی شکل و نما دهد، او کسی نیست که با دامن زدن به تشنج و شایعات دل ها را به خود جذب کند.

 جلیلی، جلیلی است، منهای باندهای ثروت و قدرت. کسی که می خواهد فقط خودش باشد. همین!